φανητίας

ὁ, Α

αυτός που αρέσκεται στην επίδειξη, φαντασμένος («ὑπερήφανος δ' ἔμοιγε καὶ φανητίας», Γρηγ. Ναζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < φανητιῶ «επιθυμώ να επιδειχθώ» + επίθημα -ίας (πρβλ. πασχητιῶ: πασχητ-ίας)].